Στη συνοικία του Νεοχωρίου βρίσκεται η ενοριακή εκκλησία αφιερωμένη στα Εισόδια της Θεοτόκου, η οποία ανεγέρθηκε στον τύπο της μονόκλιτης σταυροθολιακής βασιλικής δωδεκανησιακού τύπου μεταξύ 1829-1836, επί Μητροπολίτη Ρόδου Παϊσίου Καμπάνη, πάνω στα οικοδομικά κατάλοιπα παλαιότερης, επ’ ονόματι ίσως του Αγίου Δημητρίου. Μεταγενέστερες προσθήκες στο ναό αποτελούν ο πρόναος με γυναικωνίτη, το πενταώροφο κωδωνοστάσιο κατασκευασμένο στα 1921 και η κρήνη δημόσιας χρήσης, χορηγία των Ερρίκου και Αδελαΐδος Δούτση, του 1894.

Το ξυλόγλυπτο και επιζωγραφισμένο τέμπλο του ναού, φιλοτεχνημένο στα 1801, προέρχεται από παλαιότερη εκκλησία και μεταφέρθηκε στο ναό των Εισοδίων της Θεοτόκου, όπου υπέστη τροποποιήσεις για να προσαρμοστεί στη νέα διαθέσιμη επιφάνεια. Φέρει την τυπική καθ’ ύψος τριμερή διαίρεση με θέματα που βρίσκονται σε απόλυτα διαλεκτική σχέση μεταξύ τους υπεμφαίνοντας βασικούς θεολογικούς συμβολισμούς. Όπως καταδεικνύει η χρονολόγηση της επαργύρωσης που έφεραν μέχρι πρόσφατα οι δεσποτικές εικόνες, στην πλειονότητά τους προέρχονται από προηγούμενο ναό.

Ο άμβωνας και ο δεσποτικός θρόνος προσιδιάζουν της διακόσμησης και της τεχνοτροπιας του τέμπλου. Η εικόνα του ένθρονου Χριστού στο ερεισίνωτο του θρόνου φιλοτεχνήθηκε το 1869 από τον Μιχαήλ Χατζηιωάννου από την Κρήτη. Επί της βόρειας πλευράς του ναού, απέναντι από τον δεσποτικό θρόνο, διατηρείται ο θρόνος του επί ιταλικής κατοχής Έλληνα προξένου με χρονολογία 1875. Οι μεγαλύτερες επιφάνειες των τοίχων καλύπτονται με ένθετους πίνακες, με εμφανή τη δυτική επιρροή, χρονολογημένους στα 1974-1975.

Πλησίον της εισόδου υπάρχει ξυλόγλυπτο προσκυνητάρι με τη Βρεφοκρατούσα Παναγία, μπροστά από την οποία βρίσκονται αναρτημένα τάματα ως δημόσια μαρτυρία υποσχέσεων ή ευγνωμοσύνης των πιστών για την εκπλήρωση των ευχών τους. Στον ίδιο χώρο εκτίθεται σε προσκύνηση η εικόνα του Αγίου Νεομάρτυρος Κωνσταντίνου του Υδραίου, πολιούχου της πόλεως της Ρόδου, και παραπλεύρως η οριζόντια πλάκα της λάρνακάς του.